Zillet

-

Şarkılarımız ne kadar da acılı, ne kadar kederli ve hüzünlü…bir kahrın, bir bastırılmışlığın, bir anlaşılamamaklığın hüznü yakasında cümlelerimizin…

Bastırılmış, küçük düşürülmüş, ve empatisizlikle tek çareyi vicdanını uyuşturmakta bulan kabullenişlerimiz…Çaresiz, zavallı ve kendini satmış kabullenişlerimiz...


İşi başkasına atma zavallılığımız, nasıl olsa bu feleği birileri değiştirecek, birileri nasılsa yapacak, o birilerine havale etme zilletimizle yavaş yavaş tükenen izzetimiz…


“Falanca ne yiğit”e harcanmış cesaret ve çingene sofralarında harcanmış cömertliğimizin yüzümüze vurduğu gerçeklerden sıkılmayan haysiyetimiz…


Kainatın mayesi, gayesi, meyvesi insanın insanlığını milliliklerle, tarih ile, sınırlar ile hatta bir mahalle ile parçaladığımız  müslümanlığımız…


Neticenin ortaya çıkması için gerekli öncülleri yapmayıp işi Allah’a bırakmayı tembellik değil de tevekkül bilen yanlışlığımızın bize ödettiği diyet…


Şairin, ‘bir elde kadeh diğer elde kuran; ne tam kafiriz ne tam müslüman’ dediği durum masum kalır yanımızda…İçki ve kuran gibi açık tezatlar da  oluşturmuyor kertikliğimizi. Bir yanında paranın olanca hırsı ve diğer yanında hiçbir hukuku ve insani hakkı milliyetçi damarının ötesine geçirmemeye ant etmiş gibi bir kutsiyet…


Bu deli gömleği giydirilmiş kutsiyetle postallaşan, çentikleşen vicdan ve insanlığımız…


Ve kendisi gibi düşünen ve hisseden şeytana melek muamelesi; kendisi gibi düşünmeyen meleğe şeytan muamelesini reva gören siyasi düşüncelerle böldüğümüz huzurumuz…


Varlığı derinden anlatan bir kitabın emanetçisi ve mazinin derin derelerinden akan bir ceddin çocuklarının koskoca bir kıtayı birkaç ülkeye esir eden sırrı bir türlü derk edemeyişinin hazin, trajik hikayesidir hikayemiz…


Cihadı,  giydiğimiz deli gömleklini başkasına geçirmeyi;


İdeal toplumu, kendisi gibi düşünmeyi;


Allah’ı,  menfaat çerçevesine tasarlamayı;


Demokrasiyi ” önce benim gibi otur kalk, sonra kendin gibi ol”a çevirmeyi,


Gelişmeyi  potansiyelindeki ölçülere değil de başkasına göre ayarlamayı;


Topal, kör dağarcığımıza sığıştırmaya çalıştığımız şehitliği ulufe  gibi dağıtmayı...


Kısacası tüm eksikliğine rağmen aynalarda tam görünmeyi kemal bilen bir anlayışta nasıl bir başarı bulduğumuzu anlamış değilim...

(s. nazlı) 


Yorumlar

  1. Unknown18 Mart, 2019 02:36

    🤐 söz yok, çaresizlik diz boyu. Düşlerine sağlık benim güzel kardeşim.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kör Dövüsü

-
Resim
   Bugün destek odasında Ali ile çalışırken bu hikaye ile derse başladık.  "Adamın biri geceleyin yürüyordu. Şehrin ünlü bilgininin bir elinde fener bir elinde su dolu kovayla kendisine doğru gelmekte olduğunu gördü. Aklından, "Şu yaşlı ve kör bilgeye bak hele! Gözleri görmediği hâlde el feneriyle dolaşıyor. Ne komik!" diye geçirdi. Bilgeye yaklaşınca: -Bugün beni çok şaşırttınız efendim! Siz ama bir adamsınız. Sizin için gece ve gündüz birdir. Niçin kendinize ağırlık edip bir de fener taşıyorsunuz, diye sordu. Bilge: -Doğrusu ben senin bu soruna şaşırmadım. Çünkü kendini zeki sanan kişilerin bu tür sorularına alıştım. Bu el feneri gerçek körlerin bana çarpıp su kabımı kırmalarını önlemek içindir. -Gerçek kör mü? -Olayları sadece bir yönüyle değerlendiren kişiler gerçek kördür. Bu tür kimseler kendilerini evrenin merkezinde görürler. Bu özellikleri akıllarına perde olur, olayların iç yüzünü göremezler."                           *   *   *  Bugün körlüğümüze neden o
Devamı

Beklenti Ihlali

-
Resim
Herkesin bir fikri vardır. Bize uyar ya da uymaz… Bu fikri küçük yaşlardan itibaren ediniriz. Bu fikir bir çeşit yerleşkemiz olur ve bizi biz olarak tanımlar. Bununla etrafımızı yorumlar ve iyi ya da kötü tanımını yaparız. Bazen bu fikrin ve bu fikrin şekil verdiği hayatımızın karşısına başka fikirler ve durumlar çıkar. O ana kadar mutlak doğru diye bellediğimiz şeyler rahatsız olmaya başlar. Sosyal psikolojide “beklenti ihlali” olarak adlandırılan bu durum rahatsız ediverir insanı. Bu gerçekle karşılaşan insan şaşırmanın yanında kendini tehdit altında hisseder, özgüvenini yitirir, ne yapacağını bilemez hale gelir.         Serdar Kaya’nın köşesinde ele aldığı bir araştırma çok dikkat çekici. Amerika’da sosyal psikolog Wendy Berry Mendes’in  dört akademiysen ile beraber 2007 yılında yayınladıkları bir makalede beklenti ihlalinin sonrasında yaşadıkları tehdit hissini ölçen kimi deneylere yer verir. İnsanların beklenti ihlali sonrasında yaşadığı tehdit hissini ölçen bazı deneyler yaparlar
Devamı

Mutluluk

-
Resim
 "Mutluluk, derin düşünmemekle ya da kafaya takmamakla mı elde edilir? Ya da şöyle diyelim kafaya takmadan, dert etmeden elde edilen mutluluk sahici mutluluk mudur? İnsanın en doğal ve soylu eylemidir üzülmek. Üzülen bir insanı garipsemeyin, böyle birini görünce, gizliden gizliye üzüntüsünden kendinize problemsiz ve ona da problemli sonucu çıkarmayın.  Siz asıl üzülemeyen insanı garipseyin. Üzülemeyen insanlara bakın. Bencilliklerinden dolayıdır aslında. Kendi mutluluğuna halel gelmesin diye gözüne ve kulağına çengel takmıştır. Suni ve sentetik bir iki sözcüktür  heybelerindeki azık. Üzülemedikleri için yani kalpleri bu doğal dokuyu kaybettiğinden üzülen insanları garipserler, anlamak istemezler. Melankolik olarak bakarlar. Dert etmemek olsa olsa sorumsuzluk, gamsızlık olabilir. Birşeyleri yoluna koyan ve çözüm bulan tüm insanların ortak özelliğine dikkat edin. İlk başta üzüldüğünden dolayı çözüme el atmıştır. Kendine dert etmeyen bir insan ham ve hayatın üstünde yük değil midir? 
Devamı