Serkan Nazlı

 ...şimdi dostum, bunları ben makamında söylenmiş söz belleme lütfen... Herşeyden Önce Olan'ın kitabından ruhuna damlayanlar olarak belle.. bil ki çile makamının bahşettikleridir...şu an yerinde baş ağrıları çeken bir hastanın hastalık hediyeleridir...  zihnine, dimağına ve tasavvuruna nakşolunan olarak... yoksa bu ben'in kendini değiştirmekten öte başkasını değiştirmek gibi bir anlayıştan ne kadar haz etmediğini bilirsin... ...düşünce ne zaman dallanıp serpilir?..ne zaman derdin olursa değil mi dostum...dostum kim ikbal'i anlar, şeriati'yi, said'i ve eş şabâz'ı ...? yazdıklarım, bir adresi herşeyden çok bilen ben'in, o adrese nedensiz bigane ve beyhude tavrının içinin koridorlarında gezen alevin dışa vurarak kısmen rahat olma hali... ya da yolculuğunun başında sadık olduğu yola yeminli birinin yeminini tutmayışının vicdana sürülmüş sahte merhemi... ya da dostum sözü kendine geçmeyenin plastik yüzlere sığınmalara isyanı...herşeyden ve herkesten önce kendine.

 Kendimize dikkat edersek hemen hemen yaptığımız her işte özellikle de kaliteli işlerde bunun fark edilmesini, bilinmesini isteriz. İyiliklerimizin, güzelliklerimizin duyulup bilinmesine olan şiddetli istek ve ihtiyaç, hastalıklı modern dünyanın her şeye bulaştırdığı tersliğin etkisidir diye düşünürüz. Madem bu istek ve iştiyak fıtrîdir. Bir güzellik görmek ve görünmek ister. O zaman bunun olmamasını dilemek ve bu isteği yok etmek istemenin kendisi sakat zaten. Bir çok ayette “O her şeyi bilir; her şeyi işitendir; amellerinizi (eylemlerinizi) zayi etmeyiz; o gün iyi işler yapanlara olan ecir ve mükafat; ve öylelerine hazırlanan cennet” gibi ayetler şu gerçeği açıkça dile getiriyor: "İşte, içinizden geçen, yaptıklarınızın bilinmesi, duyulması, kaybolmaması, kısacası sigortalanması isteğinin en güzeli Allah değil mi? O biliyor, görüyor, işitiyor. Bu yetmez mi? O duyuyor, işitiyor, anlıyor bu size yetmez mi? “O kadar kaliteli ve güzel iş yaptım ama bilen kim, anlayan kim; İyiliklerim