Serkan Nazlı

     En sevilmeyen, en acınacak durumda olanlardır kibirli insanlar. Acınacak bir halde seyrediliyorken, çevresini seyre tenezzül etmez bile...Böyleleri mükemmel bir ibret tablosudur.:) ilham kaynağı ve şükran hissettirdikleri için de teşekküre layıktırlar. Kurdukları kurgusal dünyanın sanal üyeleridir. Kendini her şeyin önüne layık gördüğünden kayıkçısıdır hepimizin. Kısa ve dolu yaşamaya emanet hayatını, kibir gibi bir külfetin altına koyduğundan manevra alanları en dar olanlardır. Aynı zamanda ekonominin ayaklarıdır.:) Bir türlü insanlara kabul ettiremediği benliğini, başka alanlarda ispata çalışır ki, bu da çoğu defa maddi olarak kendini gösterir. İlham kaynağıdır derken boynuna dolanan yılanın her hali düşünülmeye keşfedilmeye değer... "bu ne talihsiz durum ki, iyi ki de bende yok" diye şükre sevk eder muhatabını..."ve ben de var mı yok mu" diye de aynı zamanda oto-kontrolün  oluşturabiliyor. Eğer sağduyulu olup dayanabilseniz iyi bir komedyanın biletsiz seyirc

Kar, çocukluğun minik parmaklarına öpücükler kondurur. Saf olmanın ve kalmanın asaletiyle gülmenin; sevdanın, iyiliğin, huzurun, sessiz sessiz büyümenin ve büyülenmenin adıdır. Ömrün son deminin hatırlatıcısıdır. Nedense, farklı duygu ve düşüncelere sahip insanlarda aynı duyguları uyandırır kar… Gece yarısını çoktan geçmiş bir gece vakti…Sessiz sessiz yağan kar ile düşünceler duygular kabarıyor. Mis gibi diyorum. Karı anlatacak en güzel kelime bu galiba diyorum. Hani bazen kıyısına gelir gibi olursun ya hayatın. Öylesine yapayalnız, başıboş ve beyhude hissedersin ya kendini. Kelimelerin ve yaşanmışlıkların çok yetersiz olduğunu, basit kalacağını hissedersin ya... Ve “bir Allah’ım var” dersin. Benden haberdar, iç yüzünü bilen bu olanların. O zaman yüreğinin ıssızlıklarında bir hoş sada tüllenir. Issız sahralarda çatlamış ruhuna bir vaha gibi gelir o dayanmışlık… Özellikle de kar tanelerindeki masumiyet ve intizamı kim yapmışsa, ruhumuzun o bazen nazikleşen ince ve kırılgan yerlerine de